บทความและเรื่องราวดีๆ ของหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง

เหตุการณ์สำคัญในปี 2563 อัษฎากรณ์ ขันตี ผมจะขออนุญาตเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ในปี 2563 ของผมนะครับ ผมให้ฉายาปีนี้ของผมนะครับว่า "เปลี่ยนผ่าน เปลี่ยนแปลง " เป็นปีที่ผมต้องเปลี่ยนผ่านจากวัยเรียนสู่วัยทำงาน และเป็นปีที่ต้องเปลี่ยนแปลงการดำรงชีวิต เพราะเป็นปีที่โรคโควิด-19 ระบาดครับผม เหตุการณ์สำคัยของผมในปี 2563 มีดังนี้ครับ 1.ผมได้ร่วมฟังในเหตุการณ์ สว.พบเยาวชน ผมได้เสนอแนะเรื่องของบุคคลออทิสติกและการดูแลต่อหน้าสมาชิกวุฒิสภา และรับของที่ระลึกจาก พล.อ.สิงห์ศิก สิงห์ไพร สมาชิกวุฒิสภา อีกทั้งท่านยังชมผมว่า "เธอเป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่งเลยนะ" ผมนี่เขินเลยครับ ผมดีใจที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวบุคคลออทิสติกสู่สมาชิกวุฒิสภาครับ 2.วันส่งโปรเจค และรับใบจบครับ ผมจะขออนุญาติเล่าถึงวันส่งเล่มโปรเจคก่อนนะครับ พอมาถึงวันนั้น ผมีดีใจมาก ๆ ซึ่งกว่าจะผ่านมาได้ ผมต้องผ่านทั้งความท้อแท้ ความหงุดหงิด คราบน้ำตา ต้องแก้แทบไม่รู้กี่ครั้ง สุดท้ายก็ผ่านมาได้ ผมดีใจแบบพุดไม่ออกเลยครับ ผมได้ไปทานข้าวกับ อ.แมว และ อ.โจ้ครับ วันที่ผมส่งเล่ม ผมดีใจสุด ๆ ครับ ดีใจจนพูดไม่ออกครับ ต่อมานะครับ วันที่ผมได้ใบจบ ผมไ

 รีวิวร้าน For All Coffee อัษฎากรณ์ ขันตี ภาพที่ 1 หน้าร้าน For All Coffee ตรงที่มีรถจักรยานยนต์หลังคาสีฟ้าบังไว้          หากจะแนะนำร้านกาแฟดี ๆ แถว ๆ ตลิ่งชัน ไม่ไกลจากสายใต้ใหม่ และวังหลังครับ ผมอยากจะแนะนำร้านกาแฟที่น่ารัก ๆ ราคาไม่แพง อร่อย ที่สำคัญครับ บาริสต้าสวย ๆ หล่อ ๆ อิอิ ร้านนี้นะครับเป็นร้านกาแฟของบุคคลออทิสติก ถามว่าคนปกติมาทานได้ไหมครับ ตอบได้เลยครับว่า ได้อยู่แล้วครับ ใครผ่านแถว ๆ นั้นให้มาแวะดื่มกาแฟที่ For All Coffee นะครับ ร้านอยู่ตรงมูลนิธิออทิสติกไทย ซอยบางพรม 29 และวันนี้ นะครับ มีเมนูอะไรที่ผมจะแนะนำบ้าง มาชมกันได้เลยครับ           เมนูที่ผมชอบทานคือ คุ๊กกี้นิวยอร์ก ลาเต้ และน้ำบลูเบอร์รี่โซดา ผมมาทานประจำเกือบทุกวันที่ผมมาทำงาน ผมติดใจรสชาติมาก ๆ ครับ ร้านนี้นอกจากบาริสต้าน่ารักแล้ว ร้านนี้ยังราคาไม่แพงด้วยครับ ร้านนี้นะครับ เป็นหนึ่งในความสำเร็จของบุคคลออทิสติก ที่ทำให้บุคคลออทิสติก มีงานทำ มีรายได้ พึ่งพาตนเองได้อีกด้วย ผมได้ถ่ายรูปสวย ๆ ในภาพที่ 2  ภาพที่ 2 ลาเต้กับคุกกี้ธัญพืช ภาพที่ 3 นิวยอร์กคุกกี้          อีกอย่างนะครับ ร้านนี้ทำให้ทราบว่า บุคคลออทิสติก

 ดูหนังวันหยุด อัษฎากรณ์ ขันตี          วันหยุดของผมนั้น อย่างที่ทราบกันดีว่าผมจะกลับบ้านที่เพชรบุรี เพราะไปอยู่กับครอบครัว ซึ่งจะมีวันหยุดยาว ๆ หรือไม่ก็เดือนละครั้งครับ ที่ผมจะได้กลับบ้าน ผมนี่คิดถึงบ้านจริง ๆ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะใช้ชีวิตที่เพชรบุรีให้นานที่สุด แต่เพราะ "หน้าที่" ทำให้ผมต้องมาทำงานที่กรุงเทพครับ ผมอยากจะอยู่บ้านจริง ๆ ครับ ถ้าผมจะบอกว่า ทำอะไรบ้างช่วงวันหยุดที่อยู่บ้านในจังหวัดเพชรบุรี คือ ดูหนังครับ ในที่นี้ผมจะเล่าหนังดีถึง 2 เรื่อง คือ ภาพที่ 1 เรื่อง The Prom ภาพจาก https://www.playinone.com/ ภาพที่ 2 เรื่อง Rose Island ภาพจาก https://www.playinone.com/      1. The Prom (2020) หนังเรื่องนี้เป็นหนังเพลง ที่บ่งบอกถึงสิทธิ เสรีภาพในโรงเรียน เรื่องนี้ถือว่าเล่าประเด็น LGBT อย่างครบกริบ บทเพลงและการดำเนินเรื่องที่ลื่นไหล มีเรื่องจิกกัดสังคมอเมริกัน แถามมีมุกตลกต่าง ๆ อีกด้วย           เรื่องนี้นะครับ นักแสดงมีทั้งรุ่นใหญ่ และรุ่นเล็กประชันพลังกัน ไม่ว่าจะเป็นนิโคล คิดแมน เมอรีล สตรีป  โจเอลเลน เอลแมน และ เอเรียอาน่า เดอโบส มีการแสดงความเห็นในระบบประชาธิปตยใน

  วันเกิดของผม (ตอนที่ 2)  อัษฎากรณ์ ขันตี            จากบทความที่แล้วนะครับ ผมได้เล่าในส่วนของวันที่ 7 ธันวาคมแล้วครับ ต่อมา ผมจะเล่าถึงวันที่ 9 ธันวาคม ถามว่า ผมทำอะไรบ้างในวันนั้น ตอนเช้านะครับ ครูณะสอนผมถ่ายภาพ ใช้เลนส์ ถ่ายรูปต่าง ๆ ในมูลนิธิ พอตอนบ่าย ครูนุให้ผมไปถ่ายภาพ และความสนุกจึงบังเกิดขึ้น            วันที่ 9 ธันวาคม  เมื่อตอนบ่าย ครูนุมอบหมายให้ผมไปถ่ายภาพในงาน ซึ่งมีนักศึกษาจากสถาบันพระปกเกล้ามาดูงานที่ทำงานของผมครับ ผมได้ถ่ายรูปตามที่ต่าง ๆ อาทิ ร้านกาแฟ หอประชุม และห้องศิลปะ ที่ดีกว่านั้น ผมได้เจอและถ่ายรูปกับ สส.เติ้ล (วรภาพ วิริยะโรจน์) จากพรรคก้าวไกล และสส.น้ำ (จิราพร สินธุไพร) จากพรรคเพื่อไทย และผมได้พูดคุยกับ สส. อย่างชื่นมื่นและเป็นกันเองครับผม  ภาพที่ 1 ถ่ายรูปกับ สส.น้ำ และ สส.เติ้ล  ภาพที่ 2 ถ่ายรูปกับ สส.น้ำ , ภาพที่ 3 ถ่ายรูปกับ สส.เติ้ล          ผมได้ถ่ายภาพประมาณ 3 ชั่วโมง ผมเอากล้องมาคืนที่ครูนุ และรดน้ำต้นไม้ตามปกติ ต่อมา ผมได้ให้สัมภาษณ์กับ สส.เติ้ล เกี่ยวกับออทิสติก จากนั้น ผมได้เชิญไปดินเนอร์ที่สามเสนวิลล่าครับผม           ที่สามเสนวิลล่านั้น เป็นร้าน

วันเกิดของผม (ตอนที่ 1)  อัษฎากรณ์ ขันตี           วันเกิด.. ในทัศนคติของผมนั้น คือวันที่คนๆหนึ่ง ได้ลืมตามาดูโลกใบนี้ กว่าเด็กคนหนึ่งจะลืมตามาดูได้นั้น พ่อกับแม่ต้องทำการผสมพันธุ์ระหว่างสเปิร์มและรังไข่ จากนั้นแม่ต้องตั้งครรภ์นานถึงเก้าเดือนจึงจะมีลูกได้ การมีลูกนั้น ถึงแม่จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม แต่ทุกคนต่างดีใจและมีความสุขที่ได้มีสมาชิกใหม่ ภายในครอบครัวนั้น ๆ ทารกคนนั้นจะมีชีวิตอย่างไรต่อไปก็มิอาจทราบได้ แต่ก็เป็นก้าวสำคัญ ในการสืบสายโลหิตให้กับครอบครัวและวงศ์ตระกูล และเป็นพลังสำคัญของสังคมและประเทศชาติต่อไป           แน่นอนนะครับว่า วันเกิดของผมนั้น อายุครบ 25 ปีบริบูรณ์ในวันที่ 7 ธันวาคม 2563 ซึ่งอายุ 25 ปี คือวัยเบญจเพส ซึ่งวัยดังกล่าวจะเจอทั้งเรื่องดี หรือเรื่องไม่ดีอย่างพีคสุด ๆ (เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน) และความเป็นวัยเบญจเพสของผมนั้น เรื่องที่ไม่ดีคือสถานการณ์โควิด ส่วนเรื่องที่ดีคือเรียนจบ มีงานทำแล้วครับ อิอิ ในที่นี้ผมจะเล่าเกี่ยวกับวันเกิดของผม ซึ่งจะมีเหตุการณ์สำคัญ ๆ อยู่ 2 วัน คือวันที่ 7 ธันวาคม 2563 และวันที่ 9 ธันวาคม 2563          วันที่ 7 ธัน