วันเกิดของผม (ตอนที่ 1)
วันเกิดของผม (ตอนที่ 1)
อัษฎากรณ์ ขันตี
วันเกิด.. ในทัศนคติของผมนั้น คือวันที่คนๆหนึ่ง ได้ลืมตามาดูโลกใบนี้ กว่าเด็กคนหนึ่งจะลืมตามาดูได้นั้น พ่อกับแม่ต้องทำการผสมพันธุ์ระหว่างสเปิร์มและรังไข่ จากนั้นแม่ต้องตั้งครรภ์นานถึงเก้าเดือนจึงจะมีลูกได้ การมีลูกนั้น ถึงแม่จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม แต่ทุกคนต่างดีใจและมีความสุขที่ได้มีสมาชิกใหม่ ภายในครอบครัวนั้น ๆ ทารกคนนั้นจะมีชีวิตอย่างไรต่อไปก็มิอาจทราบได้ แต่ก็เป็นก้าวสำคัญ ในการสืบสายโลหิตให้กับครอบครัวและวงศ์ตระกูล และเป็นพลังสำคัญของสังคมและประเทศชาติต่อไป
แน่นอนนะครับว่า วันเกิดของผมนั้น อายุครบ 25 ปีบริบูรณ์ในวันที่ 7 ธันวาคม 2563 ซึ่งอายุ 25 ปี คือวัยเบญจเพส ซึ่งวัยดังกล่าวจะเจอทั้งเรื่องดี หรือเรื่องไม่ดีอย่างพีคสุด ๆ (เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน) และความเป็นวัยเบญจเพสของผมนั้น เรื่องที่ไม่ดีคือสถานการณ์โควิด ส่วนเรื่องที่ดีคือเรียนจบ มีงานทำแล้วครับ อิอิ ในที่นี้ผมจะเล่าเกี่ยวกับวันเกิดของผม ซึ่งจะมีเหตุการณ์สำคัญ ๆ อยู่ 2 วัน คือวันที่ 7 ธันวาคม 2563 และวันที่ 9 ธันวาคม 2563
วันที่ 7 ธันวาคม วันนั้นผมตื่นประมาณ 6.40 น. จากนั้นอาบน้ำ แต่งตัว ตามปกติ ผมเดินทางไปยังวัดเพลง เพื่อถวายสังฆทาน ผมได้เดินเล่นรอบวัด รอพระมา จากนั้นผมไปทำบุญที่วัดเพลง และถวายสังฆทานเป็นอันเสร็จพิธี
ภาพที่ 1 สังฆทานในกสรทำบุญของผม
ต่อจากนั้นผมได้ไปนั่งทานข้าวเหนียว ไก่ย่าง ปลาดุก ที่ร้านตรงข้ามกับที่ทำงานของผมอีกตามเคย จากนั้นผมได้มานั่งโฮมรูมกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ตามเคย ทุกคนต่างมาอวยพรในวันเกิดของผม จนครบห้องประชุม และในวันนั้น ครูออยได้มอบน้ำหอมให้ผม และนัทมอบพาวเวอร์แบงก์ให้ผมครับ ขอบคุณทั้งสองคนมาก ๆ ครับ ต่อจากนั้นผมได้กล่าวขอบคุณที่มาร่วมอวยพร จากนั้นได้ทำงานตามปกติ และพวกครูได้ร่วมอวยพรวันเกิดให้กับผม เช่น ครูณะ ครูนุ ครูมด ครูมายด์ ครูหนิง และอีกหลาย ๆ คนครับ ผมได้มีเซอร์ไพร์สจากอีกหลายท่านครับ
ภาพที่ 3-4 นัทกับครูออยมอบของขวัญให้กับผม
วีดีโอที่ 1 ผมได้ขอบคุณทุกคนที่ร่วมอวยพร
และที่สำคัญอ.ชูศักดิ์ได้ร่วมอวยพรวันเกิดครับผม และผมก็ขอบคุณท่านที่มาอวยพร และให้โอวาทกับผมครับ
ภาพที่ 5-6 อ.ชูศักดิ์ร่วมอวยพรวันเกิด
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น