วันเกิดของผม (ตอนที่ 1)

วันเกิดของผม (ตอนที่ 1) 

อัษฎากรณ์ ขันตี 


        วันเกิด.. ในทัศนคติของผมนั้น คือวันที่คนๆหนึ่ง ได้ลืมตามาดูโลกใบนี้ กว่าเด็กคนหนึ่งจะลืมตามาดูได้นั้น พ่อกับแม่ต้องทำการผสมพันธุ์ระหว่างสเปิร์มและรังไข่ จากนั้นแม่ต้องตั้งครรภ์นานถึงเก้าเดือนจึงจะมีลูกได้ การมีลูกนั้น ถึงแม่จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม แต่ทุกคนต่างดีใจและมีความสุขที่ได้มีสมาชิกใหม่ ภายในครอบครัวนั้น ๆ ทารกคนนั้นจะมีชีวิตอย่างไรต่อไปก็มิอาจทราบได้ แต่ก็เป็นก้าวสำคัญ ในการสืบสายโลหิตให้กับครอบครัวและวงศ์ตระกูล และเป็นพลังสำคัญของสังคมและประเทศชาติต่อไป  

       แน่นอนนะครับว่า วันเกิดของผมนั้น อายุครบ 25 ปีบริบูรณ์ในวันที่ 7 ธันวาคม 2563 ซึ่งอายุ 25 ปี คือวัยเบญจเพส ซึ่งวัยดังกล่าวจะเจอทั้งเรื่องดี หรือเรื่องไม่ดีอย่างพีคสุด ๆ (เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน) และความเป็นวัยเบญจเพสของผมนั้น เรื่องที่ไม่ดีคือสถานการณ์โควิด ส่วนเรื่องที่ดีคือเรียนจบ มีงานทำแล้วครับ อิอิ ในที่นี้ผมจะเล่าเกี่ยวกับวันเกิดของผม ซึ่งจะมีเหตุการณ์สำคัญ ๆ อยู่ 2 วัน คือวันที่ 7 ธันวาคม 2563 และวันที่ 9 ธันวาคม 2563 

        วันที่ 7 ธันวาคม วันนั้นผมตื่นประมาณ 6.40 น. จากนั้นอาบน้ำ แต่งตัว ตามปกติ ผมเดินทางไปยังวัดเพลง เพื่อถวายสังฆทาน ผมได้เดินเล่นรอบวัด รอพระมา จากนั้นผมไปทำบุญที่วัดเพลง และถวายสังฆทานเป็นอันเสร็จพิธี

ภาพที่ 1 สังฆทานในกสรทำบุญของผม

        ต่อจากนั้นผมได้ไปนั่งทานข้าวเหนียว ไก่ย่าง ปลาดุก ที่ร้านตรงข้ามกับที่ทำงานของผมอีกตามเคย จากนั้นผมได้มานั่งโฮมรูมกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ตามเคย ทุกคนต่างมาอวยพรในวันเกิดของผม จนครบห้องประชุม และในวันนั้น ครูออยได้มอบน้ำหอมให้ผม และนัทมอบพาวเวอร์แบงก์ให้ผมครับ ขอบคุณทั้งสองคนมาก ๆ ครับ ต่อจากนั้นผมได้กล่าวขอบคุณที่มาร่วมอวยพร จากนั้นได้ทำงานตามปกติ และพวกครูได้ร่วมอวยพรวันเกิดให้กับผม เช่น ครูณะ ครูนุ ครูมด ครูมายด์ ครูหนิง และอีกหลาย ๆ คนครับ ผมได้มีเซอร์ไพร์สจากอีกหลายท่านครับ 

        



ภาพที่ 3-4 นัทกับครูออยมอบของขวัญให้กับผม

วีดีโอที่ 1 ผมได้ขอบคุณทุกคนที่ร่วมอวยพร


        และที่สำคัญอ.ชูศักดิ์ได้ร่วมอวยพรวันเกิดครับผม และผมก็ขอบคุณท่านที่มาอวยพร และให้โอวาทกับผมครับ 



ภาพที่ 5-6 อ.ชูศักดิ์ร่วมอวยพรวันเกิด



วีดีโอที่ 2 อ.ชูศักดิ์ให้โอวาทกับผม

        จากนั้นผมไปรอครูนุที่หอ แต่ระหว่างที่ผมรอครูนุอยู่นั้น ครูสาวได้แวะมาอวยพรวันเกิด และคุยกับผมครับ ผมมีเป้าหมายในการเป็นโปรแกรมเมอร์คนแรกของออทิสติก ผมดีใจจริง ๆ ที่มาถึงตรงนี้ได้ครับ ผมรอสักพักนึง ครูนุมาช้าหน่อย เพราะราถติด จากนั้น ครูนุมารับผมไปทานอะไรอร่อย ๆ ร่วมกับครูแปว  จากนั้นผมเหมาหมูกระทะอร่อย ๆ และนั่งทานด้วยกันครับ  มีการร้องเพลงวันเกิดด้วยนะครับผม อิอิ ผมได้ถ่ายรูปกับครุแปว และครูนุครั้งแรกเลยครับ วันนี้ตื่นเต้นจริง ๆ เลยครับ 



ภาพที่ 7 ถ่ายรูปหมู่ในการกินหมูกระทะครับ 

          จากนั้นครูแปว ครูนุ ให้โอวาทและอวยพรวันเกิดให้กับผม ในวีดีโอที่ 3 


วีดีโอที่ 3 ครูแปวและครูนุอวยพรวันเกิด และให้โอวาทกับผม

        ผมกลับถึงหอประมาณ 3 ทุ่มกว่า ๆ ผมมีความสุขมาก ๆ ในค่ำคืนนี้ โปรดติดตามตอนต่อไป คือวันที่ 9 ธันวาคม ครับผม

อัษฎากรณ์ ขันตี
11 ธันวาคม 2563
        







        

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ถึงเวลารึยังที่จะมีวิชา การอยู่ร่วมกันในสังคมที่หลากหลาย อยู่ในหลักสูตรขั้นพื้นฐานของทุกระดับชั้นและการทำงาน

รีวิวการใช้งาน เว็บไซต์คัดกรองบุคคลออทิสติก

ค่ายเยาวชน ปี 2567