บทความและเรื่องราวดีๆ ของหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง

 ประสบการณ์ในการขึ้นรถไฟฟ้าคนเดียว อัษฎากรณ์ ขันตี     เมื่อวันนี้ (28 พฤศจิกายน 2563) ผมได้นั่งรถไฟฟ้ามาเที่ยวที่ซีคอนบางแค ผมมีความคิดนี้มาหลายวันแล้ว เพราะต้องการฝึกในการพึ่งพาตนเอง และคุ้นชินกับสถานที่ต่าง ๆ ในกรุงเทพ ผมอยากจะเรียนรู้โลกกว้าง ผมต้องการพิสูจน์ว่า ผมไม่ได้อยู่ในกระจกใส แต่ผมอยากจะเห็นโกว้างเหมือนคนอื่นบ้าง ทีนี้ ผมขออนุญาตเข้าเนื้อหานะครับ          ผมได้เดินทางจากหอประมาณ 17.00 น. ผมนั่งวินมอเตอร์ไซค์จากหอ มาถึงสถานีแยกไฟฉาย ผมเสียค่ารถไปกลับประมาณ 60-70 บาทครับ จากนั้นผมถึงสถานีไฟฉาย ต่อมา ผมยื่นบัตรผู้พิการ และรอเจ้าหน้าที่เปิดประตูครับ    ภาพที่ 1-2 สถานีไฟฉาย          จากนั้นนะครับ ผมนั่งรถไฟมาถึงที่สถานีที่พระ เพื่อเปลี่ยนขบวน จากนั้นต่อรถมาลงที่สถานีภาษีเจริญ    ภาพที่ 5 ผมในรถไฟ , ภาพที่ 6 บรรยากาศในรถไฟ          จากนั้นผมมาถึงซีคอนบางแคนะครับ ผมเดินเที่ยวประมาณชั่วโมงเศษ ๆ จากนั้นผมทานข้าวเย็นกับข้าวหมูกรอบและน้ำส้มคั้น ต่อจากนั้นซื้อโดนัทก่อนกลับหอครับ  ภาพที่ 7 อาหารเย็นของผมครับ ภาพที่ 8 ซีคอนบางแค ภาพที่ 9 ดังกิ้นโดนัท ของฝากก่อนเข้าหอ          ก่อนกลับบ้

Atypical (เอทิปปิคอล) อัษฎากรณ์ ขันตี           ถ้าผมจะพูดถึงซีรีส์หนึ่ง ที่เล่าถึงครอบครัวได้ทั้งครอบครัว โดยที่ไม่ทำให้ตัวละครใดตัวละครหนึ่งโดดเด่นมากเกินไป แต่เป็นการผสมความโดดเด่นของแต่ละตัวละคร พร้อมทั้งเล่าชีวิตและความเป็นส่วนตัวได้อย่างยอดเยี่ยม อีกอย่างที่โดดเด่นสุด ๆ คือการเล่าถึงการใช้ชีวิต การเข้าสังคม พฤติกรรมของบุคคลออทิสติกได้อย่างลงตัว และเสมือนจริง           ซีรีส์นี้เป็นการเล่าถึงแซม ตัวเอกของเรื่อง แซมเป็นบุคคลออทิสติก ที่อาศัยอยู่กับครอบครัวที่อบอุ่น มีคุณพ่อชื่อดั้ก เป็นเจ้าหน้าที่ฉุกเฉิน คุณแม่ชื่อเอลซ่า ทำธุรกิจส่วนตัว มีน้องสาวชื่อเคซีย์ เป็นนักเรียนมัธยม เรื่องนี้เป็นการบ่งบอกเรื่องราวของการอยู่ร่วมกับครอบครัว ทั้งการทานข้าว การใช้ชีวิต รวมทั้งปัญหาส่วนตัวที่ได้พบเจอ การเล่าเรื่องของหนังในเรื่องนี้ ไม่ได้โดดเด่นแค่แซมเท่านั้น แต่ยังมีความโดดเด่นของคนในครอบครัว รวมทั้งยังครอบคลุมไปยังเพื่อนของแซม-เคซีย์ และพ่อแม่อีกด้วย           การดำเนินเรื่องทำได้อย่างไม่น่าเบื่อเลยครับ เล่าได้ลื่นไหล กระชับ และเข้าใจง่าย และทำให้เข้าใจอาการของบุคคลออทิสติก ซึ่งอาการของบุคคลออ

 สัปดาห์แรกในชีวิตเมืองกรุง อัษฎากรณ์ ขันตี                      มันเป็นเรื่องปกติ ที่ทุกคนจบแล้วต้องหางานทำ ซึ่งผมก็หนีไม่พ้นวัฏจักรนี้ ผมจบปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีเมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมา  ผมได้พักแค่เดือนเดียว จากนั้นผมได้มาทำงานเลยครับ ผมโชคดีมาก ๆ ที่ถูกทางผู้ให้ให้ความสำคัญ ถามว่าผมมาทำงานที่นี้ได้อย่างไร ตอบได้เลยครับว่าทาง อ.ชูศักดิ์ จันทยานนท์ ได้โทรมาหาผมทางไลน์ครับ              ผมได้เดินทางออกจากเพชรบุรีประมาณ 12.30 น. ในวันที่ 1 พฤศจิกายน ผมได้พูดคุยกับคนที่บ้านว่า ผมก็อยู่ได้นะ  ผมทำใจมาแล้ว ผมได้หลงทางประมาณสักพัก ก่อนจะถึงหอประมาณ 15.00 น. ซึ่งหอพักมีชื่อว่า หอพักบ้านเพลงกลางสวนครับ  ภาพที่ 1-3 หอพักบ้านเพลงกลางสวน           จากนั้นผมได้พักผ่อนยาว ๆ มีแม่อยู่เป็นเพื่อน 3 วัน ผมได้นอนประมาณ 22.00 น. ก่อนที่จะเริ่มงานในวันที่ 2 พฤศจิกายนครับ ผมได้ทำงานที่มูลนิธิออทิสติกไทย ตลิ่งชัน ตอนเช้าวันแรก ผมแทบจะยังไม่ค่อยชินเลยครับ  ภาพที่ 4 วันทำงานวันแรกของผม                      จากนั้นวันแรก ผมได้ไปหาครูเล็ก เพื่อชี้แจงรายละเอียดคร่าว ๆ เรื่องของการทำงาน ต่อมาผมไ