เรื่องเล่า และความในใจวันรับปริญญาของผม (ตอนที่ 4)

         

            จากตอนที่ 3 ที่ได้กล่าวถึงความรู้สึกของตนเองที่ได้รับปริญญาแล้ว ตอนนี้จะเป็นตอนที่ผมต้องกล่าวขอบคุณทุก ๆ คน ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในชีวิตของผม เป็นแรงผลักดันให้ผมได้มาอยู่ถึงจุด ๆ นี้ การที่ผมจะมาอยู่ตรงนี้ นอกจากตนเองจะต้องมีความพยายามแล้ว ผมก็จะต้องมีบุคคลที่เกี่ยวข้องในการดูแล ช่วยเหลือ ให้คำปรึกษา และช่วยกันนำพาผมให้มีทุก ๆ วันนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนธรรมดาอย่างผมจะก้าวมาตรงนี้ แต่ทุกอย่างก็ได้พิสูจน์ว่า "เป็นไปได้เสมอ" การที่ผมจะกล่าวขอบคุณในครั้งนี้ ผมไม่สามารถที่จะกล่าวครบทุกคนได้ ผมต้องขออภัยทุก ๆ คนมา ณ ที่นี้ด้วย 

            คนแรกที่ผมต้องขอขอบคุณคือ อ.ชูศักดิ์ จันทยานนท์ ที่เปิดโอกาสให้ผมได้มาทำกิจกรรมต่าง ๆ ของมูลนิธิออทิสติกไทย อีกทั้งนำพาพวกผมให้เข้าสู่การทำงาน การแสดงควารู้-ความสามารถในสิ่งที่ถนัดการออกงานตามสถานที่ต่าง ๆ และการเข้าสังคมได้อย่างมีความสุข ขอบคุณ อ.ชูศักดิ์ที่มอบโอกาสให้ผมได้อยู่ในสังคมได้ดังคนปกตินะครับ ท่านต่อมาที่ต้องขอขอบคุณคือ อ.ปราโมทย์ ธรรมสโรช ที่ได้ดูแลพวกผมดังเป็นลูกคนหนึ่งเลยทีเดียว คอยถามสารทุกข์สุขดิบพวกผมอย่างสม่ำเสมอ และห่วงใยเมื่อเวลาที่ผมอยู่คนเดียว ผมได้ช่วยงานของอ.ปราโมทย์อย่างสม่ำเสมอเลยล่ะครับ ที่ต้องขอบคุณอีกคนหนึ่งคือแม่ก้อง (คุณกิจจาพร ชื่นบุญ) ที่ได้คะยั้นคะยอผมให้ผมได้มาทำงานที่มูลนิธิออทิสติกไทย และได้มีโอกาสเริ่มชีวิตใหม่ที่กรุงเทพมหานครครับผม 

            ขอขอบคุณครูนุ (ครูภานุมาศ จุลศรี) นะครับที่เป็นครูที่ปรึกษาในชีวิตการทำงานของผม คอยดูแลเอาใจใส่ผม คอยสอนงานด้านไอทีของผม และเป็นที่ปรึกษา ร่วมทุกข์ร่วมสุขในทุก ๆ เรื่อง ขอบคุณครูฟ้า(ครูเบญญาภา จิตรงาม) ที่ได้ดูแลผมในการทำงานของสำนักงาน คอยถามเวลาที่ผมไม่สบายใจ อยู่เคียงข้างผมเมื่อเวลาที่ผมท้อแท้ เครียด หรือเป็นเวลาที่มีความสุข ขอบคุณครูหนู (ครูธัญจิรา สุขเติม) ที่ดูแลอบรมพวกผม คอยแนะนำในเรื่องของการทำงาน การใช้ชีวิต บุคลิกภาพ การออกไปสู่สังคม อีกทั้งยังคอยตักเตือนเมื่อเวลาที่ผมวางตัวไม่ถูก หรือทำอะไรผิดพลาด ขอบคุณครูเจี๊ยบ (ครูสุกัญญา ทองเกษ) ที่คอยแนะนำสิ่งดี ๆ และให้คำปรึกษา อีกทั้งยังช่วยเทรนเรื่องของการพูด บุคลิกภาพ และการแสดงออกตามความสามารถได้เป็นอย่างดี ขอบคุณครูมด (ครูจุไรรัตน์ ช้างหล่อ) ที่ทำให้ผมมีความสุขแทบทุกครั้งที่ได้เจอ อีกทั้งยังเป็นเพื่อนใจเวลาที่ผมไม่สบายใจ และมีความสุขอีกด้วย ขอขอบคุณครูโส่ย (ครูนรรัตน์ อำมาตย์) ที่ได้ดูแลพวกผม และเปิดโอกาสให้ผมได้ฝึกทักษะต่าง ๆ ที่คนเราควรมีนะครับ อีกทั้งดูแลพวกผมเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันเลยทีเดียวครับ

            ขอขอบคุณครูหนิง (ครูโสภิณ ธิพึง) ที่ได้ดูแลพวกผมเป็นอย่างดี และคอยมอบสิ่งต่าง ๆ ทั้งทักษะสังคม ทักษะชีวิต และการออกไปทำกิจกรรมภายนอกครับ ขอขอบคุณครูแจ่ม (ครูพรรณภัทร สุต๋า) ที่คอยให้คำแนะนำ และดูแลพวกผมเสมอมา ขอขอบคุณครูติ๋ม (ครูณัฐกานต์ ทองดี) ที่ได้ดูแลผมช่วงทำกิจกรรม และเปิดโอกาสให้ผมได้ถ่ายรูปเวลาครูติ๋มทำงาน ขอบคุณครูสาว (ครูอริสรา มะยา) ที่ได้ทักทายผม คอยแบ่งปันสิ่งต่าง ๆ ให้ผมอย่างสม่ำเสมอ คอยถามสารทุกข์สุขดิบผมมาตลอด ขอขอบคุณครูขวัญ (ครูวันวิสาข์ สีนวน) ครูกานต์ (ครูสุนิสา เอื้อไธสง) ครูแพม (ครูสุชาวดี ธรรมชาติ) ครูมายด์ (ครูสิริมาย ฉ้งเม้ง) ครูมิ้น (ครูอรกัญญา กาแก้ว) ครูดร (ครูอุดร พรมด้วง) ที่ได้ดูแล เอาใจใส่ และติดตามพัฒนาการของผมอย่างใกล้ชิด และยังส่งความห่วงใยให้ผมอย่างสม่ำเสมอครับ 

            ขอขอบคุณเพื่อน ๆ ในมูลนิธิออทิสติกไทย ขอขอบคุณพี่หมี ที่ดูแลผมเป็นอย่างดี และคอยแนะนำข่าวคราวใหม่ ๆ ให้พวกผมเสมอ ขอบคุณอั๋น ที่ทำให้ผมมีความสุข เวลาพูดคุย และสร้างเสียงหัวเราะให้เราเป็นอย่างดี ขอบคุณเปิ้ล ที่แนะนำเรื่องราวดี ๆ มาให้กับผม และอยู่เคียงข้างกันมาตลอด ขอบคุณบอม ที่ชวนผมคุยตลอด และถามสิ่งต่าง ๆ อยู่เสมอ ขอบคุณพี่แจ็ค ที่ได้ทักทาย ชวนพูดคุย เล่าสารทุกข์สุขดิบ ขอบคุณอังกูร ที่ชวนผมพูดคุย ขอบคุณนาย ที่ทำให้ผมได้มีความสุข และทำให้เราได้เป็นมิตรที่ดีต่อกัน ขอบคุณเบสท์ ที่ได้ทักทาย และชวนผมคุยตลอด ขอบคุณเอ็ม ที่เป็นกันเองกับผมมาตลอด และยังทักทายพูดคุยอย่างสม่ำเสมอ มีอะไรก็คุยกัน ขอบคุณพี่ก็อบที่ชวนผมคุย และชวนทักทายอยู่เสมอ ขอบคุณภัทรที่มาทักทาย และมาพูดคุยแบบกันเอง ขอบคุณไบร์ท ที่เป็นเพื่อนกันมาอย่างยาวนาน และมาเจอที่มูลนิธิออทิสติกไทย อีกทั้งมีอะไรที่เล่าสู่กันฟังอย่างไม่รู้สึกเบื่อเลยครับ และขอบคุณครูและเพื่อน ๆ ในมูลนิธิออทิสติกไทยทุกคนที่มิได้เอิ่ยนามที่ทำให้ผมมีทุกวันนี้นะครับ

            ขอขอบคุณ อ.พรทิพย์ บัวสาม ที่คอยดูแล เอาใจใส่ จ้ำจี้จำไชผมจนสามารถเรียนจบได้ในที่สุด ขอบคุณ อ.อัสนีวัลย์ อินทร์ขำ  ที่ดูแลพวกผม จนทำให้ผมผ่านโปรเจคได้ในที่สุด ขออบคุณ อ.ชนิตร์นาถ วิเชียรประดิษฐ์ ที่เป็นครูที่ปรึกษาให้กับผม คอยแนะนำสิ่งต่าง ๆ เพื่อให้ผมมีทักษะที่มากขึ้น คอยตักเตือนเมื่อเวลาที่ผมทำผิดพลาดไป ทั้งเรื่องของการเรียน อารมณ์ การทำงาน อีกทั้งยังเป็นที่ปรึกษาในช่วงทำโปรเจคด้วยนะครับ แม้ผมจะจบช้ากว่าเพื่อน สุดท้ายก็เรียนจบได้ในที่สุด ขอขอบคุณ อ.พีรศุษย์ บุญมาธรรม ที่ได้แนะนำข้อคิดดี ๆ รวมทั้งสอนผมในเรื่องของการทำเว็บไซต์ จากที่ไม่เข้าใจเลย สุดท้ายก็ค่อย ๆ ทำได้ในที่สุด ขอบคุณ อ.ปานจิตร์ หลงประดิษฐ์ และ อ.สุวัฒน์ เตชะเพชรไพบูลย์ ที่อยู่เคียงข้างผมเสมอ คอยให้คำปรึกษารอบด้าน ทั้งเรื่องการเรียน การงาน การดำรงชีวิต และทักษะต่าง ๆ ที่จะนำไปประกอบอาชีพ ขอบคุณ อ.กรกรต เจริญผล และ อ.กายทิพย์ เพ็งกับหนู ที่เปิดโอกาสให้ผมได้มาพูดคุย ได้มาทักทาย ได้แสดงออก อีกทั้ง ขอบคุณที่อ.กายทิพย์ได้มาส่งผมถึงบ้านในหลายครั้ง ขอบคุณมาก ๆ นะครับ ขอบคุณพี่แหม่ม,พี่อุ๋ย,ลุงปรีชา,พี่นิ ที่คอยอำนวยความสะดวกตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ และขอบคุณทุก ๆ คนในคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ ที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้ครับ ขอบคุณมากครับ

            ขอขอบคุณ อ.กาญจนา บุญส่ง และ อ.รพีพรรณ เทียมเดช ที่ได้ดูแลผม คอยอบรมสั่งสอน อีกทั้งยังพาผมไปทำกิจกรรมบ่อย ๆ และอยู่เคียงข้างกับผมจนทำให้ผมมีวันนี้ ขอขอบคุณ อ.สุมาลี พงศ์ติยะไพบูลย์ ที่ได้ดูแลพวกผม และคอยถามสารทุกข์สุขดิบผมเสมอ ขอขอบคุณ อ.อัตภาพ มณีเติม ที่ได้สอนเทคนิคในการเขียนโปรแกรมให้กับผม ขอบคุณ อ.ทัดทอง พราหมณี ที่ได้มีโอกาสพูดคุย และมีความเป็นกันเองกับผมเสมอ อ.หนิง (จำชื่อจริงไม่ได้) ที่เปิดโอกาสให้ผมได้ทำกิจกรรมใหม่ ๆ และเรียนรู้อัฒลักษณ์ของการเรียนรวม และคนพิการ ขอขอบคุณ อ.พรรณี คอนจอหอ ที่เปิดโอกาสให้ผมได้ศึกษาที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี และเปิดโอกาสให้ผมได้ฝึกเรื่องของการพูดภาษาอังกฤษให้คล่องมากขึ้น ขอขอบคุณ อ.ปาณิศา แก้วสวัสดิ์, อ.กฤษดา ตั้งชวาล, อ.แสนประเสริฐ ปานเนียม, อ.พัชรินทร์ สุริยวงศ์, อ.กฤษฎา สุริยวงศ์ และอีกหลายท่านที่มิได้กล่าวถึงทุกคนที่ได้สอนทักษะต่าง ๆ ให้กับผม และยังดูแลพวกผมอยู่ห่าง ๆ ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านมาก ๆ นะครับ

            ขอขอบคุณพี่ ๆ ที่กองพัฒนานักศึกษาทุก ๆ คนนะครับ ไม่ว่าจะเป็นพี่เจ, พี่เค ที่เปิดโอกาสให้ผมได้ทำกิจกรรม เปิดโอกาสให้ผมได้แสดงออก ได้ร้องเพลง อีกทั้งมีความเป็นกันเองกับผมสุด ๆ เลยครับ ขอขอบคุณพี่หวาน, พี่โอ๋, พี่ปู, พี่กบ, พี่แต๋ม ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอ อีกทั้งยังให้มิตรภาพที่ดีกับผมมาตลอด จนทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอ ขอขอบคุณพี่แต ที่ดูแลผมมาตลอด อจนวันที่ผมรับปริญญาเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณพี่บอย ที่อยู่เคียงข้างผมมาตลอด และทำให้ผมได้มีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอ ขอบคุณพี่ปอ ที่คอบอำนวยความสะดวกเมื่อเวลาที่ต้องไปติดต่อที่งานทะเบียน และยังได้มีโอกาสทักทายเสมอเมื่อได้เจอ ขอบคุณพี่ฝนที่คอยมาส่งผมกลับบ้านในหลายๆครั้งที่ผ่านมา ขอบคุณ ผอ.นับวรรณ ที่เรียกเสียงหัวเราะ และรอยยอ้ม และความสุขให้ผมอย่างต่อเนื่องเลยทีเดียวครับ

            ขอขอบคุณเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุก ๆ คนที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีและโรงเรียนอรุณประดิษฐครับผม ขอบคุณเค้กที่ได้เป็นเพื่อนที่แสนดี เป็นบัดดี้เรา และยังพูดคุยกับเราอย่างต่อเนื่อง ขอบคุณพี่โบว์ ที่เป็นพี่สาวที่แสนดีกับผมมาตลอด ขอบคุณพี่ใหม่ที่อยู่เคียงข้างกันเสมอแบบที่มิได้ห่างหายไปไหน ขอบคุณพวกพี่ฟิล์มที่ทำโปรเจคให้ช่วงแรก ๆ ตอนที่ผมยังทำโปรแกรมไม่เป็น ขอบคุณน้องหมวย,น้องกวาง,น้องเบลล์,น้องปู,น้องจอย ที่ให้ความรู้สึกดี ๆ กับผมมาตลอด และได้มีโอกาสพูดคุย ทักทายมาตลอดนะครับ ขอบคุณกุ๊กกิ๊ก, เบน, เฟิร์น, รุ้ง, น้ำหวาน, แจง, อิ้ง, นิว, อามีน, ไท, วิน ที่เปิดโอกาสให้ผมได้เป็นเพื่อน และร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอย่างสม่ำเสมอ ขอบคุณ กุ๊ก, นีน, เบียร์, นัด ที่ได้มีโอกาสมาทำความรู้จักกันเป็นอย่างดี ขอบคุณนุ่นและแจม ที่ให้โอกาสเราในการเป็นเพื่อน รวมทั้งยังพูดคุยกับผมอย่างสม่ำเสมอ และของบคุณ ฝนและอิง ที่อยู่เคียงข้างและดูแลผมมาตลอด ขอบคุณมาก ๆ นะครับ

            ขอขอบคุณน้องดาว, น้องญา, น้องมายด์, น้องมาร่า, น้องกิ๊บ  ที่ดูแลเอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี คอยรับฟังเมื่อเวลาที่ผมไม่สบายใจ คอยตักเตือนเมื่อเวลาทำผิด คอยให้คำแนะนำในการใช้ชีวิต จนทำให้ผมมีวันนี้ ขอบคุณพี่ดา, พี่เตย, พี่มายด์, พี่ปอนด์, พี่อ๋อม ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสพบเจอ และพูดคุยแม้ว่าจะไม่บ่อยนัก ขอบคุณน้องนกกับน้องส้ม ที่ทำให้ผมได้ทำกิจกรรมที่ชะอำอย่างสนุกสนานมากขึ้น ขอบคุณพวกน้องหญิง, น้องอิ๋ว, น้องใบตอง, น้องพลอย, น้องเจมี่ ที่สร้างสีสันและความสุขให้ผมเป็นอย่างดี ขอบคุณน้องเชอร์รี่, น้องตั๋ง, น้องเสก ที่ทำให้ผมได้พูดคุย และแลกเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ อย่างลงตัว ขอบคุณน้องหญิง, น้องน้อย ที่ทำให้ผมได้ทำกิจกรรมอย่างมีความสุข ขอบคุณแฮปปี้ ที่เปิดโอกาสให้ผมได้แสดงความสามารถ และเป็นมิตรแท้ที่สำคัญของผม ขอบคุณบูม ที่เป็นคู่หูในกิจกรรมต่าง ๆ ทั้งงานหลวงงานราษฏร์เลยล่ะครับ ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี และโรงเรียนอรุณประดิษฐทุกคนที่ไม่ได้กล่าวถึง ขอบคุณมาก ๆ นะครับ 

            สุดท้าย ผมก็ขอบคุณครอบครัวที่คอยดูแล เอาใจใส่ผม และเป็นมิตรที่ดีกับผม แม้บางครั้งจะทะเลาะกัน โกรธกัน งอนกันในบางครั้ง แต่เราจะมีวันนี้ไม่ได้ หากไม่มี "ครอบครัว" อยู่เคียงข้าง ขอบคุณพ่อของผมที่เป็น "ผู้ให้" ที่สำคัญที่สุดของผม คอยสนับสนุนในเรื่องของค่าใช้จ่าย ทักษะและความชอบที่คล้ายกัน และทักษะการดำรงชีวิต ขอบคุณน้าตั้วที่ยังดูแลและห่วงใยอย่างไม่ขาดหาย ขอบคุณแม่ของผมที่ให้กำเนิดผม และคอยพาผมออกข้างนอกด้วยกันอยู่เสมอ ขอบคุณปู่กับย่าผมที่คอยดูแล เอาใจใส่ ห่วงใยไม่ขาดหาย ขอบคุณอาตา อาเอก และเอิร์ธ ที่ดูแลผม และร่วมทุกข์ร่วมสุขกับผมมาตลอด ขอบคุณย่าเพ็ญที่เป็นที่ปรึกษาที่ดี ขอบคุณปู่หยดที่มักจะหยอกล้อ และดูแลผมอยู่เสมอ ขอบคุณอาตี่และอาต้องที่ยังอยู่เคียงข้างผมอย่างไม่ห่างหาย ขอบคุณป้ามวลที่เป็นเพื่อนใจของผม และคอยไปรับไปส่งผมมาตลอด ตั้งแต่เด็กจวบจนเรียนจบ ขอบคุณน้องออมที่ยังคอยติดตามผมอยู่เสมอ และคอยแนะนำสิ่งต่าง ๆ ให้กับผมอย่างสม่ำเสมอ ผมมีวันนี้ได้เพราะ "ครอบครัว" ที่คอยดูแลผมอยู่เสมอ ขอบคุณทุก ๆ คนที่ไม่ได้เอ่ยนาม ที่ทำให้ผมมีวันนี้ ขอบคุณมากครับ

            และต้องขอบคุณตนเอง ที่ฝ่าฟันสิ่งต่าง ๆ มุ่งมั่น ตั้งใจมาตลอด แม้บางครั้งจะโหดร้าย แม้บางครั้งจะสมหวัง สุดท้ายก็มาอยู่ที่ตรงนี้ เราจะไม่หยุดเพียงเท่านี้ เราต้องพัฒนาต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทุกคนครับ..รอดูพัฒนาการของผมที่ดีขึ้นกันด้วยนะครับ ตอนหน้าจะเล่าถึงสิ่งที่อยากจะฝากให้กับทุก ๆ คน ทั้งความรู้สึกของเรา และสิ่งที่อยากให้ทุกคนทราบ สำหรับวันนี้ ผมต้องลาไปก่อน แล้วพบกันใหม่นะครับ สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ

อัษฎากรณ์ ขันตี

14 พฤศจิกายน 2565