ทักษะการเคลื่อนไหว สำหรับบุคคลออทิสติก

 

            หลังจากที่ห่างหายไปนาน ในวันนี้ ผมจะกลับมาเขียนบทความใหม่ล่าสุดแล้วครับ ชื่อเรื่องว่า "ทักษะการเคลื่อนไหวสำหรับบุคคลออทิสติก" ทนี้ผมจะเล่าหัวข้อย่อย ๆ ไปอ่านด้วยกันนะครับ 

1.ทักษะการเคลื่อนไหว คืออะไร 

        ทักษะการเคลื่อนไหว หรือทักษะการเคลื่อนไหวพื้นฐาน (fundamental movement skills) เป็นพื้นฐานของการ เคลื่อนไหวที่มนุษย์ทุกคนพึงมีและเป็นทักษะจำเป็นต้องใช้ในชีวิตประจำวัน โดยใช้ส่วนประกอบของ ร่างกายส่วนต่างๆ ร่วมกัน เช่น แขน ขา แขน ลำตัวและศีรษะ รวมเข้ากับทักษะต่างๆ เช่น การวิ่ง การกระโดด การจับ การขว้าง การตี และการทรงตัว (ณัฐพร สุดดี, 2562) อ้างอิงจาก https://kuojs.lib.ku.ac.th/index.php/jfam/article/download/5277/2481/

2.ทักษะการเคลื่อนไหวสำหรับบุคคลออทิสติก 

        เป็นทักษะในการฝึกของบุคคลออทิสติก เพื่อฝึกเรื่องของการเคลื่อนไหว การออกกำลังกายเป็นการช่วยส่งเสริมให้เด็กออทิสติกและเด็กบกพร่องทางการเรียนรู้ได้มีการ พัฒนาทางด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคมและสติปัญญา เช่นเดียวกับการจัดกิจกรรมทางการศึกษาแขนงอื่นๆ หลักในการออกกำลังกายที่ดี 

1. การออกกำลังกายในตอนแรกควรเริ่มต้นด้วยกิจกรรมเบา ๆ ใช้ปริมาณน้อย ๆ และวิธีการง่าย ๆเมื่อ ร่างกายปรับตัวดีขึ้นแล้ว จึงค่อย ๆ เพิ่มปริมาณความหนักของงานและความยากขึ้นตามลำดับของการ พัฒนาการของสภาพร่างกายที่มีความสมบูรณ์แข็งแรงขึ้น 

2. การออกกำลังกายที่ดีนั้นควรให้ทุกส่วนของร่างกายได้ออกกำลังกายควบคู่กันไปไม่ควรมุ่งออกกำลังกาย เฉพาะส่วนใดส่วนหนึ่งเท่านั้น 

3. การออกกำลังกายควรกระทำอย่างเป็นประจำขึ้นอยู่กับสภาพเหตุการณ์แต่ควรกระทำเวลาเดียวกันทุกครั้ง เช่น ตอนเช้าหรือเย็นก็ได้ 

4. การออกกำลังกายควรคำนึงถึงสภาวะของร่างกาย การออกกำลังกายเท่าที่เคยทำอยู่ก็อาจหนักเกินไปซึ่ง บางครั้งอาจมีอาการบางอย่างแสดงออกให้เห็น เช่น มีอาการเหนื่อยผิดปกติ ใจสั่น หายใจขัด เวียนศีรษะ คลื่นไส้ หน้ามืดคล้ายจะเป็นลม เป็นต้น เมื่อมีอาการอย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้น ต้องหยุดการออกกำลังกายทันทีและนั่งพักจนอาการดังกล่าวหายไปและควรหยุดออกกำลังกายในช่วงนั้น อ้างอิงจาก (https://home.kku.ac.th/autistic/th/images/stories/day2.pdf)

        ประโยชน์ของการฝึกทักษะการเคลื่อนไหวสำหรับบุคคลออทิสติก

1.ฝึกในเรื่องของการพัฒนาสุขภาพของบุคคลออทิสติกให้แข็งแรงขึ้น ทั้งกำลังแขน ขา ร่างกาย ทำให้ขนาดของหัวใจโตขึ้น,อัตราการเต้นของหัวใจดีขึ้น,การระบายอากาศของปอดดีขึ้น ปริมาณไขมันลดลง เป็นต้น

2.ฝึกเรื่องของการใช้กล้ามเนื้อมัดใหญ่ อาทิ การวิ่ง การเดิน การกระโดด การโยนลูกบอล ทำให้การสามารถเคลื่อนไหวได้เป็นอย่างดี

3.ฝึกในการใช้กล้ามเนื้อมัดเล็ก อาทิ การหยิบจับสิงของ การใช้ไม้ปิงปอง ไม้เทนนิส ตีกอล์ฟ เป็นต้น 

4.ได้มิตรภาพในการฝึกทักษะ และการออกกำลังกาย ตัวอย่างเช่น ในการวิ่ง ถ้าหากได้มีโอกาสมาวิ่งบ่อย ๆ เราก็จะไดเรู้จักเพื่อนใหม่ ๆ ก็ได้นะ ดูอย่างเรื่อง Silver linings playbook สิครับ  ซึ่งนางเอกมีภาวะเครียด ซึมเศร้า และพระเอกก็ชอบใช้ความรุนแรง แต่เนื่องจากกีฬาทำให้ค่อย ๆ ปรับความเข้าใจ จนกลายเป็นความสัมพันธ์ในที่สุด 

3.กรณีศึกษา 

จากการที่ผู้เขียนไม่เคยไปวิ่งมาก่อน แต่มาในวันที่ 29 ตุลาคม 2566 นั้นเป็นครั้งแรกกับงานวิ่งของตัวผู้เขียนเอง ไปงานวิ่งที่สวนหลวง ร.9 ต่อมาก็ได้ไปวิ่งรอบ 5 กิโลเมตร ซึ่งส่วนตัวคิดว่าทำไม่ได้แน่ๆ แต่พอลองดูก็ทำได้ครับ และก็รู้สึกทึ่งกับตกใจตนเองว่า "ทำได้ไงเนี่ย วิ่งตั้ง 5 กิโลเมตร" ในการวิ่งครั้งนี้ผู้เขียนก็ยังไม่เคยไปที่สวนหลวง ร.9 ซึ่งผู้เขียนก็นั่งรถ เจอทั้งรถไฟฟ้าสายสีเหลือง และก็ซีคอนสแควร์ ตัวผู้เขียนก็ยังไม่มีโอกาสได้ไปเลยสักครั้ง จนมาถึงสวนหลวง ร.9 ขณะที่วิ่งนั้น ผู้เขียนได้เห็นความโดดเด่นและความกว้างขวงของสวนหลวง ร.9 ทีมีความกว้างขวางมาก ได้ออกมาทักทานคนวิ่งอย่างเป็นกันเอง ได้โบกมือกับคนที่มาวิ่ง มาถ่ายภาพ ได้วิ่งมัน ๆ จนเกือบจะเป็นลม ได้รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และมิตรภาพจากการวิ่งไปในตัว

เนื่องจากว่าไม่ใช่นักวิ่งอาชีพ ดังนั้นผู้เขียนก็ไม่อะไรเรื่องเหรียญรางวัล สำคัญที่สุดคือ "เราชนะใจตัวเอง" ก็พอ วันนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ครั้งสำคัญที่ได้ออกมาวิ่ง ผู้เขียนก็ได้วิ่งชมบรรยากาศรอบๆ สวนหลวง ร.9 ได้ดูโน่นดูนี่ ได้เจอคนมากหน้าหลายตา และได้เปิดโลกทัศน์ไปในตัว เมื่อกลับมาแล้ว ผู้เขียนก็นอนพัก และปวดต้นขาจริงๆ เข้าใจว่าร่างกายต้องการปรับตัว แต่ก็ได้ออกไปวิ่งกับเขาสักที เหรียญรางวัลที่ได้แม้อาจจะไม่ใช่เหรียญทอง เหรียญเงิน หรือเหรียญทองแดง แต่ก็ได้เหรียญที่ระลึก และถ่ายภาพเก็บไว้ในความทรงจำในตัว

จากหนังสือ "สัญญานะว่าจะยิ้มให้กับตัวเอง" บอกว่า "ทุกคนมีปลายทางหรือเป้าหมาย

ที่ต้องการไปให้ถึงด้วยกันทั้งนั้น

บางคนสนใจแค่เพียงจะไปให้ถึงไวที่สุด

จนลืมสนใจเรื่องราวระหว่างทาง

แต่บางคน

ดื่มด่ำทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น

อาจถึงปลายทางช้าหน่อย แต่ก็พอใจ"

แน่นอนครับ ระหว่างทางเราอาจจะได้เห็นมิตรภาพ ได้พูดคุยกัน มีรอยยิ้ม มีน้ำเย็นๆมาฝาก มีการทักทาย ได้ดูบรรยากาศยามเช้า ซึ่งการวิ่งนั้นได้ตอบโจทย์หมดแล้วครับ ส่วนตัวผู้เขียนอยากจะลองวิ่ง และอยากจะใช้ช่วงวัย 20-30 ให้คุ้มค่า จึงตัดสินใจออกมาวิ่งครับ

หากใครว่าง ๆ ก็ลองไปหาโอกาสเดิน - วิ่งกันนะครับ

"ความไม่เพอร์เฟ็กต์ นั่นแหละคือ ความเพอร์เฟ็กต์"

ในครั้งนี้ การวิ่งคือประสบการณ์ของผู้เขียน ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เราได้มีโอกาสไปวิ่ง การฝึกการเคลื่อนไหวเราได้สุขภาพแล้ว เรายังได้ประสบการณ์ ดูวิวสวย ๆ ภาพถ่ายโดน ๆ และมิตรภาพที่ตราตรึงใจ วันนี้เอาไว้เท่านี้ก่อนนะครับ แล้วพบกันใหม่ สวัสดีครับ

(ภาพขออนุญาตแล้วครับ)

อัษฎากรณ์ ขันตี

29 ตุลาคม 2566